Ondertussen gaat mijn trainingsschema door en krijgt ik leningheidsdilemmas's. Ja, dat is een woord :) je moet je voorstellen dat mijn been hoger zit dan OOIT in mijn leven. Mijn psoas is opgerekt en de botten in mijn bekken lijken ineens om elkaar heen te kunnen bewegen. Ik stond vanavond in een jazz les waarin ik snel en compact moest bewegen, wat een leuke klus is met mijn lange lijf, maar soms moest ik in die snelheid de lengte er ook laten uitkomen. Ik heb vragen. Zoals ehh, als ik camber naar achter pak hoe kan ik dan zo snel weer op mijn rechterbeen een andere beweging doen? Of vorige week in de ballet les, moesten we een panche doen, en ik voel ineens die botten in mijn bekken bewegen, ik vergat die hele panche en was alleen maar aan het kronkelen en aan het zoeken hoe lijf en been zouden moeten samenwerken. Ik begrijp nu ook eindelijk waarom dansers met het been bij hun oor zo'n zelfvoldane blik hebben. Het is gewoon vet kikke en dans is veel leuker als er rek in zit!
Trainen met Karen is niet voor doetjes. Ze laat me hoppen, skippen, rennen, optobben en ga zo maar door. Vandaag vroeg ze of ik lui ben.... Ehhh. Soms denk ik dat ik mijn stinkende best doe, maar als iemand dat vraagt ga je toch weer nadenken. Ze denkt dat er nog meer in mij zit! 'Tja schat', zegt Robert dan, ' dat ben je ook wel soms, je moet aan de bak.' Dussssssssss, als je je afvraagt waar ik ben dan sta ik waarschijnlijk in de dansstudio! Doorpakkkuuuhhhh!!!
